Vaak droom ik daarvan: dagenlang in mijn wereldje kunnen blijven, alleen maar om aan een animatie te werken.
Ik heb geluk, ik hoef niet elke dag de baan op, naar een betaalde job, om dan afgepeigerd thuis te komen. Veel van mijn werk kan ik thuis doen, en daarna heb ik nog energie over.
Toch lukt het niet om me op één ding toe te spitsen. Altijd zijn er correcties, online cursussen, voedsel dat geplukt en verwerkt moet worden, kippen die voer willen en een hond die naar de leiband loenst.
Dus ik verzamel momenten van tekenen en schrijven, en ik kleef de streepjes piano aan elkaar.
Zo maakte ik onlangs een nieuwe clip voor Joris J Peeters (die moet nog verschijnen), en zo maakte ik ook deze animatie.
Vorige week ging ik naar de opendeurdag van Luca School of Arts in Brussel voor een rondleiding aan de richting animatie. Ik ging niet voor mezelf, maar voor mijn zoon, die ook dit pad op wil.
Nu ben ik niet het soort lullige moeder die met haar zoon in de klas wil zitten (of: ik probeer geen al te lullige moeder te zijn), maar anders zou ik me onmiddellijk inschrijven. Wat werd ik enthousiast van de uitleg, de getoonde films, het materiaal, de ruimtes,… En wat werd ik me ook weer eens bewust van mijn eigen kleinheid. Maar als het goed is, zal dat nooit veranderen, want hoe je het ook draait of keert: klein zijn we.